نهال

نهالی کوچک در دست دارم. میروم تا آن را در جایی بکارم، برایم مهم نیست که خشک باشد یا مرطوب یا آب داشته باشد یا خیر...

برایم مهم این است که نهالم رشد کند، صاف، راحت، و همیشه سبز...بالا برود تا آنجا که سایه دهد به اندازه صفره های کوچک خانوادگی آنقدر که من جا شوم تا در کنارش، دراز بکشم و به آسمان آبی نگاه کنم، لذت ببرم از هوای پاکیزه و خنک...از صدای بادی که هر چند لحظه در میان برگها میپیچد و من را در آسمان به پرواز در میاورد، بهترین جا؟ میشناسی؟ نهالم نمیخواهد تبری آن را نوازش کند...