پاییز یاد آور فلاکسی است که داخلش هل و چای بود. یادآور جاده های بارانی است که برف پاک کن خراب ماشین آن را نا درست پاک میکرد. پاییز طعم تلخ سیگار بالای کوه های تهران است. پاییز نه عاشقانه است و نه غم ناک. پاییز مثل برزخ بعد از مرگ می ماند. پاییز دارد میمرد. پاییز صبح های ابریه دلنشینی است که وقتی چشمانت را باز می کنی صدای قل قل کتری آرامت میکند. بوی چایی... بوی نم... بوی درد...
پاییز مزه چای می دهد.
